De kern van het conflict tussen de staat Israël en arabische Palestijnen is de weigering van de islamitische wereld om Israël te erkennen.De vijf keer dat Palestijnen de kans kregen om een eigen staat te stichten: in 1937 (commissie Peel), 1947 (VN-181), 1967 (VN-242), 2000 (Clinton-Arafat-Barak) en 2008 (Olmert). Telkens werd dat door de Palestijnse leiders afgewezen, omdat het zou betekenen dat het Joodse Israël zou moeten worden erkend en er een einde zou komen aan de eeuwige, verbeten strijd met de Joden daar (en zeker eerder ook elders, gezien de aanslagen op Joden buiten Israël).Israël accepteerde in 1947 al de tweestatenoplossing. En met uitzondering van de direct omliggende landen en Irak die daar direct hun legers op afstuurden, was de complete Arabische wereld juist heel blij met Israël omdat dit hun taak makkelijker maakte om joden te overtuigen dat ze beter konden verhuizen...
Dat de Palestijnen verdreven zouden zijn is uiteraard een fabel, want ze namen zelf de wapenen op of verlieten vrijwillig zelf hun huis en land in de overtuiging al na enkele dagen in een jodenvrij land terug te kunnen keren. En dan zijn we nu zo'n drie generaties verder en begint de vraag zich op te dringen of deze mensen nog steeds moeten boeten voor het gedrag van hun overgrootouders. En dan zie je dus vervolgens een paar van die eikels door een tunnel kruipen, welke ze gebouwd hebben met door de VN betaald beton dat voor huizen bestemd was, om een eenzame soldaat te overvallen en de keel door te snijden. Naast 700.000, deels vrijwillig, vertrokken Arabieren zijn er dus ook 900.000 joden uit de Arabische landen verjaagd. Voor hen geldt ook geen "recht van terugkeer".In 1948 werden trouwens ook miljoenen mensen verjaagd uit Pakistan, nog eens miljoenen mensen verjaagd uit Polen, daarnaast miljoenen mensen verjaagd uit China; etc.Waarom geldt voor hen niet dat "recht op terugkeer"?Nog elk jaar ontvluchten miljoenen mensen hun geboortegronden, meestal vanwege islamitisch geweld. Maar alleen voor de Arabieren uit Israël geldt dat zogenaamde "recht op terugkeer"....Een recht op terugkeer dat, zoals Yasser Arafat(was een Egyptische Arabier geboren in Cairo) vlak na de Oslo-akkoorden zei; "als enig doel heeft om de joden te vernietigen".Vandaar dat alle Arabische landen hun "Arabische broeders" principieel weigeren te laten integreren; voor een algehele genocide op de joden in Israël is een Arabische meerderheid in Israël noodzakelijk.In Koran zelf is een passage te vinden waarin het land door de Allerhoogste wordt beloofd aan de Joden.Er is geen Palestina in staatkundige zin. Er is in deze zelfde zin ook nooit een Palestina geweest. Van bezetting is dus eveneens geen sprake: het is niemandsland en geen enkele andere natie die zich niet eerder als agressor ten overstaan van Israël heeft getoond wil het beheer voeren over dit land en de mensen die daar wonen.De Filistijnen waren een heel ander volk dan de 'Palestijnen'. Het eerste volk is al duizenden jaren geleden verdwenen. Het tweede volk is kunstmatig in het leven geroepen(1967) enkel en alleen om de Joden te zieken. Ze zijn totaal niet met elkaar verwant.
En islamitische Jodenhaat is niet recent. De gehele Koran alsmede ook de Hadith, Sira en Sharia staan bol van de haat naar de Joden toe. Het is één van de kernwaarden van de islam."Zolang de Arabieren ons Joden meer haten dan dat ze van hun eigen kinderen houden zullen we geen vrede kennen."-----Golda Meir.En zolang de mainstream media wereldwijd op de hand van de Palestijnen is, en geen eerlijke berichtgeving doet, zal het conflict niet opgelost worden.
De kern van het conflict tussen de staat Israël en arabische Palestijnen is de weigering van de islamitische wereld om Israël te erkennen.De vijf keer dat Palestijnen de kans kregen om een eigen staat te stichten: in 1937 (commissie Peel), 1947 (VN-181), 1967 (VN-242), 2000 (Clinton-Arafat-Barak) en 2008 (Olmert). Telkens werd dat door de Palestijnse leiders afgewezen, omdat het zou betekenen dat het Joodse Israël zou moeten worden erkend en er een einde zou komen aan de eeuwige, verbeten strijd met de Joden daar (en zeker eerder ook elders, gezien de aanslagen op Joden buiten Israël).Israël accepteerde in 1947 al de tweestatenoplossing. En met uitzondering van de direct omliggende landen en Irak die daar direct hun legers op afstuurden, was de complete Arabische wereld juist heel blij met Israël omdat dit hun taak makkelijker maakte om joden te overtuigen dat ze beter konden verhuizen...
Dat de Palestijnen verdreven zouden zijn is uiteraard een fabel, want ze namen zelf de wapenen op of verlieten vrijwillig zelf hun huis en land in de overtuiging al na enkele dagen in een jodenvrij land terug te kunnen keren. En dan zijn we nu zo'n drie generaties verder en begint de vraag zich op te dringen of deze mensen nog steeds moeten boeten voor het gedrag van hun overgrootouders. En dan zie je dus vervolgens een paar van die eikels door een tunnel kruipen, welke ze gebouwd hebben met door de VN betaald beton dat voor huizen bestemd was, om een eenzame soldaat te overvallen en de keel door te snijden. Naast 700.000, deels vrijwillig, vertrokken Arabieren zijn er dus ook 900.000 joden uit de Arabische landen verjaagd. Voor hen geldt ook geen "recht van terugkeer".In 1948 werden trouwens ook miljoenen mensen verjaagd uit Pakistan, nog eens miljoenen mensen verjaagd uit Polen, daarnaast miljoenen mensen verjaagd uit China; etc.Waarom geldt voor hen niet dat "recht op terugkeer"?Nog elk jaar ontvluchten miljoenen mensen hun geboortegronden, meestal vanwege islamitisch geweld. Maar alleen voor de Arabieren uit Israël geldt dat zogenaamde "recht op terugkeer"....Een recht op terugkeer dat, zoals Yasser Arafat(was een Egyptische Arabier geboren in Cairo) vlak na de Oslo-akkoorden zei; "als enig doel heeft om de joden te vernietigen".Vandaar dat alle Arabische landen hun "Arabische broeders" principieel weigeren te laten integreren; voor een algehele genocide op de joden in Israël is een Arabische meerderheid in Israël noodzakelijk.In Koran zelf is een passage te vinden waarin het land door de Allerhoogste wordt beloofd aan de Joden.Er is geen Palestina in staatkundige zin. Er is in deze zelfde zin ook nooit een Palestina geweest. Van bezetting is dus eveneens geen sprake: het is niemandsland en geen enkele andere natie die zich niet eerder als agressor ten overstaan van Israël heeft getoond wil het beheer voeren over dit land en de mensen die daar wonen.De Filistijnen waren een heel ander volk dan de 'Palestijnen'. Het eerste volk is al duizenden jaren geleden verdwenen. Het tweede volk is kunstmatig in het leven geroepen(1967) enkel en alleen om de Joden te zieken. Ze zijn totaal niet met elkaar verwant.
En islamitische Jodenhaat is niet recent. De gehele Koran alsmede ook de Hadith, Sira en Sharia staan bol van de haat naar de Joden toe. Het is één van de kernwaarden van de islam."Zolang de Arabieren ons Joden meer haten dan dat ze van hun eigen kinderen houden zullen we geen vrede kennen."-----Golda Meir.En zolang de mainstream media wereldwijd op de hand van de Palestijnen is, en geen eerlijke berichtgeving doet, zal het conflict niet opgelost worden.