Commentaar Ko Colijn na Beantwoording vragen van de leden Karabulut (SP), Van Ojik (GroenLinks) en Ploumen (PvdA) over Nederlandse kernwapentaak en de Duitse kernwapendiscussie:
1) Weliswaar wordt over ’aangepast na 1989’ (en tussen 1961-189?) gerept en ‘unanimiteit’ maar hoe en wat blijven toch onduidelijk.
2) De mantra blijft toch ‘het is geheim omdat het geheim is’, en ‘overwegingen van veiligheid’ gaan blijkbaar steeds boven een open debat over die veiligheid. Dat is argumentatief heel onbevredigend. Beleidsmatig en staatsrechtelijk natuurlijk ook.
3) Blok/Bijleveld stellen in hun antwoord niets over het beleid van andere landen te kunnen zeggen, maar blijkens de correspondentie Brown-Johnsson is dat niet reciprook. ‘Het hoognodige inlichten’ suggereert overigens dat over de nucleaire marinetaak van de (op de Karel Doorman opgestelde ) ASW-vliegtuigen in elk geval wel ‘iets’ aan de KM is meegedeeld.
4) De positie van vragenstelster Liliane Ploumen roept wel vragen op: was zij als oud-minister dan ook nergens van op de hoogte?
5) Bij dat alles gaat het in de beantwoording over de Navo-nucleaire taak. Dat gaat voorbij aan het feit dat de VS kennelijk ook eigen nucleair beleid hebben. Dat er geen onderscheid is te maken tussen beide betwijfel ik. Ik denk dat de VS altijd eigen nucleaire opties hebben, zie de NPR2018 en de mogelijk om ‘Nederlandse’ bommen (bedoeld is overigens straks de invoering van de B61-12 en niet de B61-11) aan de B2 enz. voor andere dan Navo-taken.
6) Opmerkelijk overigens dat in de beantwoording wordt gesproken over ‘meer dan 55 jaar’ terwijl de atoomwapens toch in de jaren ‘50 al aan Nederland zijn toegekend en ook de briefwisseling uit 1961 is.
7) In de vraagstelling wordt uitgegaan van ‘Nederlands akkoord gaan met’: hoezo? De portee van de Mc George Bundy is juist Amerikaans-unilateraal.
Kortom: tussen de regels door wel enige informatie, maar suggestief en selectief, en bovenal behoudend.
Commentaar Ko Colijn na Beantwoording vragen van de leden Karabulut (SP), Van Ojik (GroenLinks) en Ploumen (PvdA) over Nederlandse kernwapentaak en de Duitse kernwapendiscussie:
1) Weliswaar wordt over ’aangepast na 1989’ (en tussen 1961-189?) gerept en ‘unanimiteit’ maar hoe en wat blijven toch onduidelijk.
2) De mantra blijft toch ‘het is geheim omdat het geheim is’, en ‘overwegingen van veiligheid’ gaan blijkbaar steeds boven een open debat over die veiligheid. Dat is argumentatief heel onbevredigend. Beleidsmatig en staatsrechtelijk natuurlijk ook.
3) Blok/Bijleveld stellen in hun antwoord niets over het beleid van andere landen te kunnen zeggen, maar blijkens de correspondentie Brown-Johnsson is dat niet reciprook. ‘Het hoognodige inlichten’ suggereert overigens dat over de nucleaire marinetaak van de (op de Karel Doorman opgestelde ) ASW-vliegtuigen in elk geval wel ‘iets’ aan de KM is meegedeeld.
4) De positie van vragenstelster Liliane Ploumen roept wel vragen op: was zij als oud-minister dan ook nergens van op de hoogte?
5) Bij dat alles gaat het in de beantwoording over de Navo-nucleaire taak. Dat gaat voorbij aan het feit dat de VS kennelijk ook eigen nucleair beleid hebben. Dat er geen onderscheid is te maken tussen beide betwijfel ik. Ik denk dat de VS altijd eigen nucleaire opties hebben, zie de NPR2018 en de mogelijk om ‘Nederlandse’ bommen (bedoeld is overigens straks de invoering van de B61-12 en niet de B61-11) aan de B2 enz. voor andere dan Navo-taken.
6) Opmerkelijk overigens dat in de beantwoording wordt gesproken over ‘meer dan 55 jaar’ terwijl de atoomwapens toch in de jaren ‘50 al aan Nederland zijn toegekend en ook de briefwisseling uit 1961 is.
7) In de vraagstelling wordt uitgegaan van ‘Nederlands akkoord gaan met’: hoezo? De portee van de Mc George Bundy is juist Amerikaans-unilateraal.
Kortom: tussen de regels door wel enige informatie, maar suggestief en selectief, en bovenal behoudend.