Een goed en interessant stuk. Ik zou graag nog een belangerijk punt willen aanhalen: U stelt "Het westerse idee dat de oorlog in Oekraïne onderdeel uitmaakt van een grootschalig mondiaal conflict tussen democratie en dictatuur gaat ook niet op" dit is helaas juist. Ik denk dat er meer ruimte zou moeten zijn voor constructieve kritiek jegens Oekriane, immers Oekraine heeft na de ratifcatie van het associatie akkoord een taalwet aangenomen, die min of meer of het publieke gebruik van andere talen dan het Oekrainse gefaseerd verbiedt en daardoor kwetsbare historische minderheden het leven zuur maakt door hun onderwijsssyteem te ontmantelen en ook nodeloos mensen in de ziel trapt die Russisch spreken. Oekraine heeft hiermee aangetoond, niets maar dan ook niets met Europese waarden te hebben en is het EU kandidaat lidmaatschap door en door ontwaardig. Als Europeanen hebben we na twee wereldoorlogen, een koude oorlog en de Oorlog in Joegoslavie zonneklaar de spelregels (voorspoed door vrede en recht ) voor Europese Integratie vastgelegd, het is juist Oekrainne, dat deze Europese waarden structureel geweld aan doet, terwijl ze hier wel aan appeleert voor hulp. Nu zij desalniettemin kandidaat lid geworden is van de EU, heeft zijn ook nog eens geweigerd te voldoen aan voorwaarden m.b.t. de taalwet. Erg oneerlijk tegenover Noord-Macedonie, waar pacificatie door de Albanese taal een co-officiele status voorwaardelijk was voor NATO lidmaatschap.De hele Europese Integratie op de Balkan wordt door Oekraine beschadigd, omdat zij basale mensenrechten schendt door haar taalwet en desondanks wordt beloond met een EU- kandidaat lidmaatschap. Een belangerijk aspect, waarvan ik meen dat deze ten onrechte onvoldoende wordt geventileerd in de vaderlandse pers. Ter afsluiting Deze taalwet, die het publieke gebruik van andere talen dan het Oekraïens verbiedt, bedreigt bijvoorbeeld de inwoners van het dorp Szelmenc in Transkarpatië. De geschiedenis van dit dorp is een treffende illustratie voor de geschiedenis van Oekraïne. Het dorp hoorde tot 1919 bij Oostenrijk-Hongarije, daarna bij Tsjechoslowakije en vanaf 1938 bij Hongarije. In 1945 werd er een grens getrokkendoor het dorp, waardoor een deel bij de Sovjet-Unie en een deel bij Tsjechoslowakije kwam. In de jaren negentig werden de inwoners van Szelmec ’s morgens wakker in Oekraïne of in Slowakije. In tegenstelling tot de grenzen bleef de taal die de dorpsbewoners met elkaar spreken ongewijzigd. Wat mij betreft zijn de inwoners van Szelmenc echte Europeanen en het is gewoon onverteerbaar dat deze kwetsbare historische minderheid die wo1 en II, deportaties naar de Goelag, Stalinisme etc heeft overleefd ze nu in hun voortbestaaan als gemeenschap door Oekraine bedreigd worden in het kader van haar Europese integratie. Bij het grote publiek in Nederland leeft dit onvoldoende en er is een beeld dat Oekraine onvoorwaardelijk moeten worden gesteund en op sociale media komt snel de Pavlov reflex "Putin Propaganda" naar voren, bij het uitten van constructieve kritiek of beter gezegd bij elke uitting die niet gelijk is aan onvoorwaardelijke steun voor Oekriane. Het lijkt er op dat er bij niet alle maar wel veel mensen een zwart-wit beeld bestaat van goed of fout is. Ik pleit daarom voor een breed maatschappelijk debat over Oekraine , waarbij er ook ruimte wordt geboden voor constructieve kritiek jegens Oekriane, we zitten er immers zeker nog lang aan vast.
Een goed en interessant stuk. Ik zou graag nog een belangerijk punt willen aanhalen: U stelt "Het westerse idee dat de oorlog in Oekraïne onderdeel uitmaakt van een grootschalig mondiaal conflict tussen democratie en dictatuur gaat ook niet op" dit is helaas juist. Ik denk dat er meer ruimte zou moeten zijn voor constructieve kritiek jegens Oekriane, immers Oekraine heeft na de ratifcatie van het associatie akkoord een taalwet aangenomen, die min of meer of het publieke gebruik van andere talen dan het Oekrainse gefaseerd verbiedt en daardoor kwetsbare historische minderheden het leven zuur maakt door hun onderwijsssyteem te ontmantelen en ook nodeloos mensen in de ziel trapt die Russisch spreken. Oekraine heeft hiermee aangetoond, niets maar dan ook niets met Europese waarden te hebben en is het EU kandidaat lidmaatschap door en door ontwaardig. Als Europeanen hebben we na twee wereldoorlogen, een koude oorlog en de Oorlog in Joegoslavie zonneklaar de spelregels (voorspoed door vrede en recht ) voor Europese Integratie vastgelegd, het is juist Oekrainne, dat deze Europese waarden structureel geweld aan doet, terwijl ze hier wel aan appeleert voor hulp. Nu zij desalniettemin kandidaat lid geworden is van de EU, heeft zijn ook nog eens geweigerd te voldoen aan voorwaarden m.b.t. de taalwet. Erg oneerlijk tegenover Noord-Macedonie, waar pacificatie door de Albanese taal een co-officiele status voorwaardelijk was voor NATO lidmaatschap.De hele Europese Integratie op de Balkan wordt door Oekraine beschadigd, omdat zij basale mensenrechten schendt door haar taalwet en desondanks wordt beloond met een EU- kandidaat lidmaatschap. Een belangerijk aspect, waarvan ik meen dat deze ten onrechte onvoldoende wordt geventileerd in de vaderlandse pers. Ter afsluiting Deze taalwet, die het publieke gebruik van andere talen dan het Oekraïens verbiedt, bedreigt bijvoorbeeld de inwoners van het dorp Szelmenc in Transkarpatië. De geschiedenis van dit dorp is een treffende illustratie voor de geschiedenis van Oekraïne. Het dorp hoorde tot 1919 bij Oostenrijk-Hongarije, daarna bij Tsjechoslowakije en vanaf 1938 bij Hongarije. In 1945 werd er een grens getrokkendoor het dorp, waardoor een deel bij de Sovjet-Unie en een deel bij Tsjechoslowakije kwam. In de jaren negentig werden de inwoners van Szelmec ’s morgens wakker in Oekraïne of in Slowakije. In tegenstelling tot de grenzen bleef de taal die de dorpsbewoners met elkaar spreken ongewijzigd. Wat mij betreft zijn de inwoners van Szelmenc echte Europeanen en het is gewoon onverteerbaar dat deze kwetsbare historische minderheid die wo1 en II, deportaties naar de Goelag, Stalinisme etc heeft overleefd ze nu in hun voortbestaaan als gemeenschap door Oekraine bedreigd worden in het kader van haar Europese integratie. Bij het grote publiek in Nederland leeft dit onvoldoende en er is een beeld dat Oekraine onvoorwaardelijk moeten worden gesteund en op sociale media komt snel de Pavlov reflex "Putin Propaganda" naar voren, bij het uitten van constructieve kritiek of beter gezegd bij elke uitting die niet gelijk is aan onvoorwaardelijke steun voor Oekriane. Het lijkt er op dat er bij niet alle maar wel veel mensen een zwart-wit beeld bestaat van goed of fout is. Ik pleit daarom voor een breed maatschappelijk debat over Oekraine , waarbij er ook ruimte wordt geboden voor constructieve kritiek jegens Oekriane, we zitten er immers zeker nog lang aan vast.