Een ‘long read’ zonder rechtstreeks antwoord op de vraag hoe gevaarlijk Iran écht is.
Hoewel Iran geen toekomst ziet als kernmogendheid moet zo’n status toch niet tot een crisis leiden. Volgens de Adelphi Paper “The Spread of Nuclear Weapons: More May Be Better” van Kenneth Waltz vermindert de proliferatie van kernwapens het gewapenderhand beslechten van conflicten, terwijl proliferatie van conventionele wapens het omgekeerde effect heeft.
Tijdens de Koude Oorlog escaleerde geen enkele crisis tot regelrechte gevechtshandelingen, laat staan tot een kernoorlog. India en Pakistan volgen dezelfde logica. Sommigen zeggen dat de Iraanse leiders niet rationeel denken en niet terugschrikken voor een kernoorlog. Maar niets wijst op een martelarencomplex. Nadat de VS IranAir vlucht 655 had neergehaald wilde Khomeini snel een einde aan het conflict met Irak om open gevechtshandelingen met de VS te vermijden. Een houding die toch niet wijst op een irrationeel voornemen om tot de laatste man door te vechten.
Betrouwbare bronnen wijzen erop dat Ahmadinejad’s uitspraak dat Israel “van de kaart moet worden geveegd” verkeerd werd vertaald. Inmiddels is door tussenkomst van de Zionistische propagandamachine dit verhaal wereldwijd een eigen leven gaan leiden, net als destijds het verhaal uit neoconservatieve hoek dat Iraakse soldaten in Kuweit baby’s uit hun couveuse zouden hebben gegooid.
In de recente geschiedenis, zowel voor als na de Islamitische Revolutie, is Iran opmerkelijk standvastig geweest in zijn relatie met de VS en Israel. Die continuïteit is toe te schrijven aan een Realpolitik die maar weinig verschilt met die van de supermogendheden uit de Koude Oorlog. Als wij toen konden leven met deze - met kernwapens uitgeruste - schurkenstaten, die miljoenen eigen mensen opofferden aan hun ideologie, waarom zou Iran dan een grotere bedreiging vormen?
Een ‘long read’ zonder rechtstreeks antwoord op de vraag hoe gevaarlijk Iran écht is.
Hoewel Iran geen toekomst ziet als kernmogendheid moet zo’n status toch niet tot een crisis leiden. Volgens de Adelphi Paper “The Spread of Nuclear Weapons: More May Be Better” van Kenneth Waltz vermindert de proliferatie van kernwapens het gewapenderhand beslechten van conflicten, terwijl proliferatie van conventionele wapens het omgekeerde effect heeft.
Tijdens de Koude Oorlog escaleerde geen enkele crisis tot regelrechte gevechtshandelingen, laat staan tot een kernoorlog. India en Pakistan volgen dezelfde logica. Sommigen zeggen dat de Iraanse leiders niet rationeel denken en niet terugschrikken voor een kernoorlog. Maar niets wijst op een martelarencomplex. Nadat de VS IranAir vlucht 655 had neergehaald wilde Khomeini snel een einde aan het conflict met Irak om open gevechtshandelingen met de VS te vermijden. Een houding die toch niet wijst op een irrationeel voornemen om tot de laatste man door te vechten.
Betrouwbare bronnen wijzen erop dat Ahmadinejad’s uitspraak dat Israel “van de kaart moet worden geveegd” verkeerd werd vertaald. Inmiddels is door tussenkomst van de Zionistische propagandamachine dit verhaal wereldwijd een eigen leven gaan leiden, net als destijds het verhaal uit neoconservatieve hoek dat Iraakse soldaten in Kuweit baby’s uit hun couveuse zouden hebben gegooid.
In de recente geschiedenis, zowel voor als na de Islamitische Revolutie, is Iran opmerkelijk standvastig geweest in zijn relatie met de VS en Israel. Die continuïteit is toe te schrijven aan een Realpolitik die maar weinig verschilt met die van de supermogendheden uit de Koude Oorlog. Als wij toen konden leven met deze - met kernwapens uitgeruste - schurkenstaten, die miljoenen eigen mensen opofferden aan hun ideologie, waarom zou Iran dan een grotere bedreiging vormen?
Bron: ‘Betekent een nucleair Iran een existentiële bedreiging voor Israel?’ van 27 juli 2010, https://geopolitiek-in-perspectief.blogspot.com/2010/07/betekent-een-nu…