Ik bewaar nog enige herinneringen aan de fase waarin Rusland op hoge toon garanties eiste als antwoord op een aan eisen aan de NAVO. Daaruit bleek een interventionisme maar vooral een roll back van de toetreding van de midden Europese landen in de NAVO. En eigenlijk ook dat deel van de BRD dat vroeger DDR heette. Daarop heeft de NAVO inderdaad ook schriftelijk gereageerd. En als een biljardbal: hard en rond. Het waren de Polen die reeds voorzien beheerst waren door vrees voor nieuwe ambities van de Russen. Terugkijkend ging het om een uitlokking door de Russen. Of wel een provocatie. Het ongeloof was groot bij de uit de VS komende berichten over Russische troepenopbouw, maar niet in Polen. Noch bij de Balten. De Zweden en Finnen waren ook al langer ongemakkelijk over hun eigen veiligheid. De drie presidenten uit het Balticum knapten af op Duitsland en Frankrijk. Zij vielen toen in de armen van Trump. Die heeft het niet beter gemaakt in de verhoudingen. Ik meen toch dat er bij alle revanchistische geluiden in Rusland, de MH 17, de Krim en de geluiden over de angst van de Russische beer over NAVO en EU ( aan die laatste verkochten ze olie en gas maar zagen hen niet meer als klant) er een onderschatting van de veiligheidsbelangen van de leden van de EU was ,waaronder de Midden Europese. De krankzinnige ideologieën over een Euroaziatisch rijk onder leiding van Rusland waarin 450 miljoen mensen in de EU en 60 a 70 mln mensen in het VK aan zouden moeten geloven. Dat zal wel propaganda zijn. Maar er waren redenen genoeg er serieuzer bij stil te staan na de speech in Munchen uit 2007 van Putin. Om ons eigen veiligheidsdilemma onder ogen te zien en er naar te handelen. Dat gaat hopelijk gebeuren. In elk geval komt er een dag we moeten weten op welke wijze wij ons kunnen verhouden tot de Russische federatie met zijn eigen veiligheidsidee en de Oekraine ervaring. Het probleem van die van onszelf dan maar niet vergeten. Maar wie weet "helpt" Trump ons.
Ik bewaar nog enige herinneringen aan de fase waarin Rusland op hoge toon garanties eiste als antwoord op een aan eisen aan de NAVO. Daaruit bleek een interventionisme maar vooral een roll back van de toetreding van de midden Europese landen in de NAVO. En eigenlijk ook dat deel van de BRD dat vroeger DDR heette. Daarop heeft de NAVO inderdaad ook schriftelijk gereageerd. En als een biljardbal: hard en rond. Het waren de Polen die reeds voorzien beheerst waren door vrees voor nieuwe ambities van de Russen. Terugkijkend ging het om een uitlokking door de Russen. Of wel een provocatie. Het ongeloof was groot bij de uit de VS komende berichten over Russische troepenopbouw, maar niet in Polen. Noch bij de Balten. De Zweden en Finnen waren ook al langer ongemakkelijk over hun eigen veiligheid. De drie presidenten uit het Balticum knapten af op Duitsland en Frankrijk. Zij vielen toen in de armen van Trump. Die heeft het niet beter gemaakt in de verhoudingen. Ik meen toch dat er bij alle revanchistische geluiden in Rusland, de MH 17, de Krim en de geluiden over de angst van de Russische beer over NAVO en EU ( aan die laatste verkochten ze olie en gas maar zagen hen niet meer als klant) er een onderschatting van de veiligheidsbelangen van de leden van de EU was ,waaronder de Midden Europese. De krankzinnige ideologieën over een Euroaziatisch rijk onder leiding van Rusland waarin 450 miljoen mensen in de EU en 60 a 70 mln mensen in het VK aan zouden moeten geloven. Dat zal wel propaganda zijn. Maar er waren redenen genoeg er serieuzer bij stil te staan na de speech in Munchen uit 2007 van Putin. Om ons eigen veiligheidsdilemma onder ogen te zien en er naar te handelen. Dat gaat hopelijk gebeuren. In elk geval komt er een dag we moeten weten op welke wijze wij ons kunnen verhouden tot de Russische federatie met zijn eigen veiligheidsidee en de Oekraine ervaring. Het probleem van die van onszelf dan maar niet vergeten. Maar wie weet "helpt" Trump ons.