Artikel
Geen reden voor optimisme
Het afgelopen jaar stond al in het teken van (de strijd tegen) het jihadistisch terrorisme, en 2015 is met de aanslagen in Parijs en het extreem geweld van Boko Haram in het noordoosten van Nigeria wel heel slecht begonnen. De grootste dreiging die dit jaar in Europa, en specifiek ook in Nederland, uitgaat van het jihadistisch terrorisme is echter niet van fysieke, maar van maatschappelijke aard. Onze samenleving wordt bedreigd!
Door de terroristische aanslagen in Parijs van begin januari 2015 en een paar weken later in Kopenhagen, raakte Nederland in de greep van een morele hysterie, waarin grote woorden niet werden geschuwd: “dit is een aanval op onze beschaving”, “onze” vrijheid tegenover “hun” religieuze onverdraagzaamheid’, en vooral: “dit is een aanval op het absolute recht van vrijheid van meningsuiting”. De cartoons van het Franse weekblad leken heilig verklaard.
De mogelijkheid dat terugkerende foreign fighters aanslagen plegen, bleek in België niet alleen een potentiële dreiging. Met de aanslag op het joodse museum in Brussel, de dodelijke schietpartij in Verviers en de ruime vertegenwoordiging van Belgen onder jihadistische foreign fighters in Syrië en Irak staat deze problematiek niet alleen in België, maar ook internationaal, in de schijnwerpers. Hoe is België beleidsmatig met deze dreiging omgegaan?
Nederland neemt sinds september 2014 deel aan de strijd van de internationale coalitie tegen Islamitische Staat. Een Kamermeerderheid heeft ingestemd met verlenging van de missie tot oktober 2016. Het plan van de internationale coalitie voorziet in het stoppen, terugdringen en uiteindelijk verslaan van het kalifaat. Waar in deze stappenreeks bevindt de campagne zich na een jaar en wat zijn de vooruitzichten?
Vele media, zoals Facebook, spelen een zeer prominente rol in nationale en internationale jihadistische bewegingen; zij worden ook gebruikt door veel Syriëgangers. In dit artikel wordt verslag gedaan van een onderzoek naar de Facebook-accounts van elf Nederlandse en Belgische Syriëgangers.
Boko Haram vormt de grootste bedreiging voor Nigeria sinds de burgeroorlog in Biafra van 1967-1970. En niet alleen Nigeria loopt gevaar, maar ook zijn buurlanden, in het bijzonder Kameroen.
Om de ontwikkelingen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika te kunnen begrijpen, hebben we meer nodig dan enkel de nieuwsfeiten. Verschillende vormen van polarisatie en sektarisme hebben het geweld in de regio doen uitbarsten. Een pleidooi voor een multifocale benadering.
IS is een organisatie van salafistische jihadi’s. Wat houdt het gedachtengoed van IS in en welke invulling geeft de organisatie aan het begrip jihad? En hoe kan de opmars van IS worden verklaard?
Het kan nog jaren duren vooraleer de strijd in Syrië is beslecht. Assad zit steviger in het zadel dan ooit sinds het begin van de opstand tegen zijn bewind. Opstappen is voor hem geen optie. Daarbij is het oostelijk deel van Syrië onder controle van IS, en dat is inmiddels de belangrijkste “Syrische vijand” van het Westen geworden.
De bekeringsdrang van Saoedi-Arabië kent geen grenzen. Dat heeft ook België aan den lijve ondervonden. Zo namen de Saoedi’s in de jaren zeventig de controle over het Islamitisch Cultureel Centrum (ICC) in Brussel over. Hun oliedollars vormden de brandstof die nodig was om het reactionaire wahabisme in België te verspreiden. De Belgische autoriteiten hebben er aanvankelijk te naïef op gereageerd, bang als zij waren om een politieke bondgenoot en belangrijke handelspartner tegen zich in het harnas te jagen.