Drieluik Black Lives Matter: de kloof, de cult en het geweld
De golf van woede die sinds de dood van George Floyd door de wereld gaat, heeft veel mensen overvallen. Met groeiende verbazing zagen ze hoe honderdduizenden mensen de straat opgingen, niet alleen in de VS, en niet alleen om hun solidariteit te tonen, maar ook om te protesteren tegen politiegeweld en ongelijke behandeling in eigen land. In dit drieluik laten Nicole Sprokel (Amnesty International Nederland), publicist Sietske Bergsma en emeritus professor sociologie Mark Elchardus hun licht schijnen op de grieven en gevaren van de Black Lives Matter-beweging.
BLM: Heeft de wereld iets geleerd van George Floyds dood?
Volgens Nicole Sprokel hebben de dood van George Floyd en de vele demonstraties terecht het debat aangejaagd over de manier waarop eeuwenoud racisme en discriminatie zijn ingebed in wetgeving en tradities. De vernieuwde aandacht voor het debat heeft volgens haar mensen ook geconfronteerd met hun eigen vooroordelen.
BLM: Slachtofferschap als einde van discussie?
Sietske Bergsma hekelt de allesomvattende conditionering van de massa en ziet de vergelijking met een cult waarin iedereen moet veranderen en zich moet onderwerpen aan de identiteitsleer. “Wie wil zien, ziet dat de onderstroom van BLM en aanverwante bewegingen vooral een destructieve is.”
BLM: Voor wie tellen zwarte levens eigenlijk?
Dat het protest zich na de dood van George Floyd en het zoveelste geval van politiegeweld toespitst op het lot van de Afro-Amerikanen is volgens Mark Elchardus voorspelbaar, maar geen goede zaak. “De Afro-Amerikaanse slachtoffers van politiegeweld worden gewoon misbruikt om een raciale en racistische identitaire politiek te promoten.”
3 Comments
Load comments
Zijn de drogredenen hier het vierde luik?
Beste Spectator,
Wat een diepteleurstellend drieluik. Sinds wanneer worden Spectator artikelen niet gescand op drogredeneringen, of haast complottheorie-achtige zinnen als '“De Afro-Amerikaanse slachtoffers van politiegeweld worden gewoon misbruikt om een raciale en racistische identitaire politiek te promoten.” Een suggestie die in maar liefst twee van de drie artikelen voorkomt zonder verdere onderbouwing, behalve wat referenties naar abstracte concepten als 'identiteitspolitiek' en ' cultuurmarxisme'. Ik zal vast niet de enige zijn die vind dat het door uw editors toegestane ontbreken van een daadwerkelijke agent in deze zin (door wie worden ze precies 'misbruikt'?) niet alleen zwakke opinie is, maar ook denigrerend naar deze movement(s), wiens stem u niet heeft geincorporeerd in uw medium van drieluik. Had niet iemand van BLM NL, KOZP, of Nederland Wordt Beter, of gewoon 1 iemand van de vele, vele stemmen en opinies binnen de zwarte gemeenschap hier bij gehoord? Als een opiniemaker in twijfel wil trekken of de methodes van social movements effectief zijn, of ze wil aanspreken op de morele (neven)effecten van hun politics, dat hoort bij het publiek debat. Maar, wat ook bij een publiek debat hoort is a) het hebben van een onderbouwd verhaal en b) echte wederhoor. Op beide criteria is hier gefaald. Volgende keer beter, hoop ik.
3x is scheepsrecht?
Bovenstaande reactie is terecht kritisch op het niveau van de drieluik.
Ook het 1e artikel heeft er last van. Toen ik 1 van de vele noten (noot 13) controleerde waarmee een bewering gestaafd zou moeten worden, bleek deze stelling niet voor te komen in het gelinkte artikel.
Ze hebben ook nog eens alledrie dezelfde conclusie, nl dat identiteitspolitiek niet de oplossing is.
Nu ben ik het daar mee eens, maar een drieluik met 3 keer dezelfde conclusie is wat knullig en weinig prikkelend. Dan had men het immers beter bij 1 artikel kunnen laten.
Doe het dan niet
Diepteleurstellend (lezer 4 juli) is wel een goede karakterisering inderdaad. Totaal onduidelijk wat de criteria zijn geweest om juist deze drie visies/ invalshoeken te nemen. Iets simpels als bronvermelding mist bij twee van de drie artikelen. Wat de kwaliteit van die bronnen geweest zou zijn laat zich raden, dat was dan de volgende uitdaging geweest voor de Spectator redactie. Kijk b.v. eens naar een redelijk afgewogen (Wikipedia, van een geminacht deel van internet uitgegroeid tot een parel) lemma over 'project Veritas', Tja. Zo kan ik wel doorgaan. Als ik columns van nieuw-rechtse schrijvers wil lezen kan ik uit mezelf wel naar TPO of dat soort media gaan.
Het black-on-black violence verhaal van Elchardus is ook (juist) in de VS uitgebreid besproken en geanalyseerd, kijk bv eens naar het stuk over black on black crime van Troy Smith op Cleveland.com van 14 juni [ik mag geen links opnemen van het algeritme :-(). Uit een gewone provinciekrant maar het gaat goed in op argumenten en tegen-argumenten en verwijst naar een aantal nuttige en voor mij nog steeds wel vertrouwenwekkende bronnen (daar wel!).
Zo kan ik mezelf wel een verhaal bijeen googlen en ik ben wel weer wat wijzer geworden, maar ook sceptischer over de Clingendael kwaliteiten op dit onderwerp. Geen specialisten op dit onderwerp in huis?, sla het dan gewoon over.
Add new comment